ثبت (مفردات‌نهج‌البلاغه)ثَبْت (به فتح ثاء) یا ثُبوت یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای استقرار و دوام، که حضرت علی (علیه‌السلام) در مورد خودش و عبرت از گذشته‌ها، از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیثَبْت (به فتح ثاء) یا ثُبوت به معنای استقرار و دوام آمده است. چنان‌که در قرآن کریم آمده است: «فَتَزِلَّ قَدَمٌ بَعْدَ ثُبُوتِها.» ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) درباره خودش فرموده است: «و انما هی نفسی اروضها بالتقوی لتاتی آمنه یوم الخوف الاکبر و تثبت علی جوانب المزلق.» واژه «اروضها» به معنای ذلیل می‌کنم او را، است. واژه «مزلق» به معنای لغزشگاه، است. «اثبات و تثبیت» متعدی بوده و از همان معنی «استثبات» به معنای طلب استقرار و دوام، است. چنان‌که امام (علیه‌السلام) درباره عبرت فرموده‌اند: «ذهبوا فی الارض ضلالا و ذهبتم فی اعقابهم جهالا تطؤون فی‌هامهم و تستثبتون فی اجسادهم؛ آن‌ها در زمین رفته و گم شدند شما در پی آن‌ها نادان رفتید، سرهای آن‌ها را زیر پا می‌گذارید و روی سرهایشان راه می‌روید و در روی اجسادشان می‌خواهید ستون‌ها و امثال آن بر پا دارید.» در نسخه صبحی صالح، «تستنبتون» از نبات آمده است. ۳ - تعداد کاربرداین واژه ۲۶ بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ثبت»، ص۱۸۲-۱۸۱. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|